Asset Publisher Asset Publisher

rezerwaty

Rezerwaty to wydzielone obszary o szczególnych wartościach przyrodniczych, zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym. Ogranicza się tam gospodarkę leśną. Spośród 1441 rezerwatów, które mamy obecnie w Polsce, 671 to rezerwaty leśne o łącznej powierzchni ponad 61 tys. ha. Rezerwaty stanowią 1,6 proc. powierzchni lasów zarządzanych przez LP.

Rezerwat przyrody „Dziektarzewo" - rezerwat częściowy utworzony w 1964 roku. Przedmiotem ochrony jest niewielki fragment starodrzewia o powierzchni 5.39 ha pochodzenia naturalnego, położony na skarpie Rezerwat Dziektarzewo - widok od strony rzeki ( prawy brzeg)rzeki Wkry. Obiekt usytuowany jest niedaleko miejscowości Dziektarzewo, gmina Baboszewo, tuż obok drogi krajowej E7 z Warszawy do Gdańska. Głównym walorem przyrodniczym jest widok na lustro rzeki i strome zbocze, porośnięte lasem łęgowym. Najatrakcyjniejszą porą roku do zwiedzania jest maj. Z ciekawszych roślin naczyniowych występują tu ściśle chronione: brodaczka kępkowa, przylaszczka pospolita, kruszczyk szerokolistny, widłak jałowcowaty, paprotka zwyczajna. W rezerwacie notowano m.in. występowanie wydry, puszczyka, rzekotki drzewnej, padalca, jaszczurki zwinki i biegaczy.

 

Rezerwat przyrody „Noskowo" - rezerwat częściowy utworzony w 1977 roku, o powierzchni 75.79 ha.

Struga w rezerwacie Noskowo

Przedmiotem ochrony jest wielogatunkowy starodrzew o charakterze naturalnym. Występują tam naturalne zbiorowiska lasów grądowych przechodzących do zbiorowisk lasów łęgowych. Przez "Noskowo" przepływa struga, w której idealne miejsce do bytowania znalazły bobry. Rezerwat obfituje w liczne drzewa o wymiarach pomnikowych. Flora rezerwatu ma charakter typowy dla lasów liściastych. Tworzą ją gatunki mezotroficzne: gajowiec żółty, niecierpek pospolity, kopytnik pospolity, gwiazdnica gajowa, miodunka ćma, piżmaczek wiosenny, złoć żółta i inne. Rośliny chronione występujące w rezerwacie to objęty ścisłą ochroną kopytnik pospolity, oraz częściowo chronione kruszyna pospolita, porzeczka czarna, marzanka wonna. Cenne gatunki zwierząt stwierdzone w rezerwacie to m.in. pachnica dębowa, bóbr, dzięcioł czarny, puszczyk, zaskroniec, rzekotka drzewna, traszka zwyczajna, biegacze.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

ochrona lasu

ochrona lasu

Ochrona lasów przed szkodliwym działaniem różnego rodzaju czynników ma istotne znaczenie dla zachowania trwałości lasu. Zaniedbanie czynności związanych z profilaktyką i zwalczaniem chorób lasu, działanie szkodliwych czynników abiotycznych może doprowadzić do zagrożenia trwałości lasu.

Do głównych czynników biotycznych zagrażających płońskim lasom należy zaliczyć

  • szkodliwą działalność owadów,
  • uszkodzenia powodowane przez grzyby,
  • uszkodzenia powodowane przez zwierzynę.


Poza szeliniakiem sosnowcem Nadleśnictwo Płońsk (w minionym 10-leciu) nie było obiektem groźnych Szeliniak sosnowiecataków szkodników. Okresowe nasilenie żerowania zwójki dębowej, susówki dębowej, brudnicy nieparki oraz boreczników, nie spowodowało konieczności zastosowania zwalczania chemicznego tych szkodników.

Wykonywanie corocznych kontroli zagrożenia lasu przez owady:

  • kontrolę występowania szkodników korzeni,
  • kontrolę występowania brudnicy mniszki,
  • jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny. 

stanowi ważną część profilaktycznej ochrony lasu.

Ważnym zagrożeniem powodującym uszkodzenia drzewostanów jest zwierzyna płowa. W latach 2003-2012 powierzchnia rejestrowanych uszkodzeń (szkody istotniejsze >20%) wyniosła średniorocznie ok. 45 ha.

Efekt zimowego żeru łosia w uprawie sosnowej.


Z zespołu czynników abiotycznych w Nadleśnictwie Płońsk najważniejszymi pozostają huraganowe wiatry i przymrozki w uprawach na szkółce leśnej.
Wiatrowały świerkowe


„Szkodnictwo leśne" to termin określający działalność człowieka polegającą na nielegalnej wycince drzew, kradzieży sadzonek z upraw, kłusownictwu, zaśmiecaniu lasów, nadmiernej penetracji i zwiększaniu zagrożenia pożarowego itp. W ostatnich dziesięciu latach liczba kradzieży drewna z lasu wyniosła 244.

Pożary
Największy pożar zaliczony do kategorii średnich miał miejsce w 2005 roku na terenie leśnictwa Kępa, w okolicach wsi Luberadz. Objął on ponad 9 ha powierzchni. Spaleniu uległo wówczas 2,50 ha lasów państwowych.